بسم الله الرحمن الرحیم

در سال ۱۴۰۰، سیزدهمین کتاب مفسّر حکیم حضرت آیت الله وفسی با عنوان «منجی» منتشر گردید.
این کتاب، که از آثار کلامی استاد ارجمند، بشمار می آید، عهده دار بررسی دو مسئله مهم، در زمینه مهدویّت که اهمیت امروزه ی آن بر کسی پوشیده نیست، گردیده است.

اولین مسئله ای که به آن پرداخته شده، تحریف شخصیت خود منجی است؛ در بخش اول کتاب، تلاش شده با بررسی و نقد کتاب «در انتظار کدام منجی»، دیدگاه صحیح در مورد اسلام ناب و انسان کامل و قیام حضرت صاحب -عجل الله تعالی فرجه الشّریف- تبیین و تأیید گردد.

علّامه ی عظیم الشّأن، با قلم نقّادانه معروف خویش، اسلام رحمانی ادعا شده و ثمراتش مانند خدای بدون غضب، رسول و امام بدون خشونت و قیام مهدوی بدون شمشیر و خونریزی و حکومت عادل عاری از اجرای حدود تعیّن یافته را مورد خدشه قرار داده و تزییف نموده اند.

بخش دوم این اثر، محملیست برای طرح مسئله ای جذّاب و پر هیاهوی امکان مشاهده ی حضرت حجت -عجل الله تعالی فرجه الشّریف- در دوران غیبت.

مؤلّف بارع، بعد از بررسی عقلی مسئله ی مشاهده و بیان انواع مشاهده و برخی از حکمت های غیبت، و همچنین بعد از تبیین ادله ی امکان مشاهده، به نقد و بررسی دیدگاه جناب آقای سید کمال حیدری (عدم امکان مشاهده در دوران غیبت) همّت گمارده اند.

در خاتمه ی کتاب، علّامه ی مجاهد، از باب حسن خِتام و ترغیب، ملاقات بزرگوارانی چون شیخ اکبر جناب محیی الدین ابن عربی -ره- و جناب کربلایی کاظم ساروقی -ره- با قطب عالم امکان حضرت مهدی -ارواحنا فداه- را ذکر نموده و بر شرافت درک محضر حضرت -عجل الله تعالی فرجه الشّریف- برای افرادی این چنین پای فشرده اند.
نکته ی قابل ذکر اینکه، آثار قبلی این عالم مجاهد جلیل القدر، در مقابله ی با اشاعه ی شبهات دینی، فساد و فحشاء، بیشتر جلوه گر است؛ حال آنکه در این اثر گرانسنگ، به عنایت خاصه ی حضرت حقّ ایشان با صلابت علمی، به نبرد و جهاد با تحریف اسلام ناب و ظهور تامّش یعنی حضرت مهدی -عجل الله تعالی فرجه الشّریف- شتافته اند که البته برای مجاهدان اجریست عظیم.